-بهانه-

دیگر بوی هیچ شقایقی
تنهایی دستهای خسته ام را
نمی شوید.

و

پنجره ای که پشت این دیوارهاست
دیگر
صدای هیچ پروانه ای را
به رویاهایم نمی آورد

و

شب بهانه ایست و تب آلوده تکرار ی
برای صبحی
که شاید بیاید


هژبر