به فروغ فرخزاد
وقتی که رفتی
باد
در فراغ موهایت
به خود می پیچید
دیوانه وار
وکوچه
پژواک قدمهایت را
از دیوارها
تمنا می کرد
من و کوچه و باد
نبودنت را تا صبح
در بغض ماه
گریستیم
هژبر
ژانویه08
لاهه
۱۳۸۷ مرداد ۱۹, شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر