۱۳۹۰ آذر ۲۷, یکشنبه

وقت رفتن است

هستی از من گریخته است
و زندگی هر روز
در من خودکشی می کند
و این غروب دلتنگ
سایه ام را نمی جنباند
تنها مانده ام

وقت رفتن است رفیق
وقت رفتن است
بی کفش
و
بی صدا ...

هژبر

هیچ نظری موجود نیست: