گروتسک (3)
کسانی که خدا را زنده کردند
خود
خواهند مرد
وزندگی از آن ِ
گمراهان بهشتی است
که مرغانش یک پا دارند...
من
بر اساس قانونِ سیمرغ
در پیراهنی که یعقوب بافته است
تا ِجرم ِ جنگل
کشیده می شوم
سقوطی به باغ ارسال شده است.
هیچ حیوانی
برای رشد گیاه زحمت نمی کشد
در دامنِ مزمن نور
بهار پرندگان مرده است
ودر طعمِ زمین
ببرها در کمینِ ماه نشسته اند.
پستانهای درخت
دانه هایِ انگور را میک میزنند
و شاخه
سیب را فشرده تر می کند
دهانِ هم آغوشی آب افتاده است
تشنگی از خود پستان است.
در ابهام ِ افق
ارواحِ شراب می نوشند
و زنان ِ دام پرور
پیش بینی ققنوس را بر آتش می اندازند
اسماعیل قول داده است
برای کشتن باز گردد
در میدان باورها
تاویل در تلفظ ِ گناه
محاکمه میشود.
اندیشه، بیمار زمین است
که هر شب در حاشیه زمان استفراغ می کند...
هژبر
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر